Laatste week Launceston, Melbourne en rondreizen!

Laatste week Launceston, Melbourne en The Great Ocean Road!

De laatste week in Kerslake, pfff... een dubbelzijdig gevoel! Enerzijds een geweldig gevoel omdat we nu eindelijk gaan reizen, anderzijds een moment om afscheid te nemen van een fantastische plek met geweldige mensen! Na de laatste tentamens hadden we nog welgeteld 2 dagen om op een goede manier afscheid te nemen van mijn 'tweede thuis'.

De laatste twee tentamens waren helaas nog een stuk lastiger dan de eerste twee. Voor deze twee tentamens had ik geen idee wat voor soort vragen er gesteld konden worden. Het kwam er dus op neer om in 4 dagen twee, niet al te interessante, boeken uit mijn hoofd te leren. De motivatie was in het begin weer ver te zoeken, dus uiteindelijk heb ik de dag voor het tentamen de hele nacht doorgeleerd. Rond 9uur in de ochtend nog even 2 uurtjes slaap mee pakken en van 1 tot 4 weer in de gymzaal knallen. En hoe ze gingen? Tsja, het resultaat laat nog even op zich wachten.. dus ik zie het wel als de resultaten online komen. Ik schat mijn kansen redelijk 50/50 in op dat ik alles haal, bij 1 tentamen heb ik namelijk een niet al te goed gevoel. Op 9 juli om 09.00am staan de resultaten online.

Dan het afscheid, wat uiteraard begon na ons laatste tentamen. Om 4 uur klaar met het tentamen, 4 uurtjes slapen en rond 8uur in de avond naar de bottleshop voor een doos vol met bier! Heerlijk, na twee weken zwoegen voor de tentamens heb ik nu niets aan mijn hoofd. Gedurende de nacht hebben we nog twee WK-wedstrijden gekeken en rond 7uur ben ik gaan ontbijten bij het restaurant. Hoe bedoel je mijn dag- en nacht-ritme omgegooid, haha. Van de mensen in Kerslake heb ik een 'Australie-cape' gehad met allemaal persoonlijke boodschappen erop. Denk hierbij aan de cape van superman, maar dan niet rood maar met de Australische vlag erop. Het was een redelijk emotioneel moment, waar iedereen ook nog aan het roepen was dat Youssef en ik moesten speechen. Een speech hadden we niet voorbereid, maar we hebben iedereen het volgende verteld: Echt hele erge heimwee naar huis hebben we nog niet gehad, maar we zijn bang dat we heimwee gaan krijgen naar Kerslake, ons tweede thuis! En hoe bijzonder het is dat we na een relatief korte tijd al het gevoel hebben dat we iedereen hier al meerdere jaren kennen, het voelt echt als het achterlaten van een familie!
De volgende dag heb ik (met een kater) alles in mijn kamer opgeruimd en schoongemaakt. Verder kwamen we tot de conclusie dat we nog geen accomodatie hadden voor in Melbourne, haha. En de dag erna zouden we al vliegen. We hebben dus rond half 12 in de avond een hostel geboekt, heerlijk op tijd! Maandagochtend nog snel een wasje gedraaid en om half 12 zijn we door een aantal mensen afgezet op het vliegveld.

Na een korte vlucht (55 minuten) stonden we op het vliegveld van Melbourne. En ik moet zeggen, het ziet er heel anders uit dan op de heenreis toen we midden in de nacht 8uur lang op de grond moesten doorbrengen, ghehe! Snel een taxi gepakt naar ons hostel om bij te komen van het omgooien van ons dag- en nacht-ritme. Ik was tenslotte al om 7uur in de ochtend opgestaan. Mijn eerste indruk van Melbourne was raar, het voelt namelijk niet alsof ik ergens in Australie rondloop, maar meer als ergens midden in een Aziatische stad. Van alle mensen die je ziet rondlopen is denk 2/3e van Aziatische oorsprong. Het is echt de meest multi-culturele stad die ik ooit heb gezien. En het heeft uiteraard zo zijn voordelen, er zijn talloze restaurants met (voor mij) vreemd voedsel. En het reisgezelschap is ook erg multi-cultureel. We zijn hier met een Koreaan, een Malysier, iemand uit Singapore, een Japanner, een Chinees en ook welgeteld 1!!! Australier, haha. We hebben hierdoor gedurende de week bij verschillende restaurants gegeten waar ik persoonlijk nooit zelf heen zou gaan, en al zou ik er heengaan zou ik niet weten wat te bestellen. En ik moet toegeven, wat heb ik heel de week heerlijk gegeten! Het was elke keer maar weer een verrassing wat ik op mijn bord zou krijgen, en toch heb ik elke keer mijn bord tot de laatste korrel rijst opgegeten! Melbourne stelt voor de rest niet veel voor. Het is een stad vol met restaurants, bars/pubs/discotheken, trams en winkels. Buiten de stad schijnt er voldoende te doen te zijn, maar we hadden geen vervoer en stonden ook te laat op om er echt een hele dag op uit te trekken (ivm het WK). Alle belangrijke, en ook de minder belangrijke, wk-wedstrijden hebben we gekeken in het crown-casino. In het casino is een sportsbar waar alle wedstrijden op een groot scherm worden getoond. De wedstrijd tussen Nederland en Mexico was echt bizar spannend. In de sportsbar waren ongeveer 150-200 Mexicanen aanwezig en slechts 4 Nederlanders (Youssef en mijzelf meegeteld). Vanaf het begin van de wedstrijd tot en met de 88e minuut was het een chaos van slecht Mexicaans gezang (al was het wel goed voor de sfeer). En vanaf minuut 88 tot het laatste fluitsignaal hebben Youssef en ik ons helemaal uitgeleefd. Wat een wedstrijd, wat een heerlijk gevoel, ik stond helemaal te trillen van geluk/adrenaline, haha! Kwartfinales, here we come!

Uiteindelijk moesten we dan afscheid nemen van onze reisgenoten, de mensen waar we de beste band hebben opgebouwd hier. Wat een ellende was dat zeg, de eerste keer dat ik iemand gedag moet zeggen die ik misschien nooit meer ga zien. Met veel moeite heb ik de tranen binnen kunnen houden, maar het blijft een vreselijke ervaring.

Vervolgens hebben we ons vervoer voor de komende twee maanden opgehaald; een KIA Carnival, een 8-persoonsauto. Het is een mooie grijze auto met pas 9600km op de teller. We hebben de auto opgehaald in Melbourne en leveren hem uiteindelijk op 27 augustus in bij het filiaal in Cairns. De auto is van alle gemakken voorzien, airbags, cruise-control, airco, een usb- en aux-aansluiting, armsteunen, en een inklapbare achterbank die ervoor zorgt dat er een reusachtige achterbak ontstaat. Het is een ideale auto om 57 dagen mee door Australie te rijden! Na het oppikken van de auto zijn we gelijk onze eerste reisgenoten gaan ophalen, twee Duitse logistiek studenten; Anna en Kevin. Anna heeft bij ons in Launceston gestudeerd en Kevin een semester in Auckland (Nieuw-Zeeland). We zijn gelijk naar het begin van 'The Great Ocean Road' gereden en hebben hier een hostel gepakt voor de nacht. De volgende ochtend vroeg opgestaand (lees; 8.30u) en na een ontbijtje de weg op gegaan. Het weer zat deze dag gelukkig mee, ondanks dat het hier winter is, schijnt de zon en is het boven de 10 graden. De weg begint in Torquay en eindigt in Warrnambool, in totaal zal het rond de 200km zijn. We zijn er uiteindelijk niet in geslaagd om de weg in 1 dag te doen, omdat we op verschillende plaatsen zijn gestopt om foto's te maken en de omgeving te verkennen. Het meest toeristische van de gehele route is de rotsformatie 'The twelve apostles' wat ooit 12 op zichzelf staande rotsen in de zee waren zijn er nu nog 7. Het is prachtig om te zien, maar jeetje wat een busladingen vol Chinezen zeg.... Het maakt de gehele beleving een stuk minder leuk. Voor rond de 60 a 70 euro kan je een helikoptervlucht doen van 10 minuten over de rotsformatie. Dus de gehele tijd vliegen er ook een stuk of 6 helikopters rond. Daarnaast moet je vechten om een plekje te bemachtigen om een foto te maken. Heel mooi allemaal, maar voor mij te massaal!! We zijn ook nog naar een waterval geweest, hebben rustig geluncht aan het strand, en gedurende de gehele dag prachtig uitzicht gehad. Het is inderdaad een geweldige locatie voor een snelweg. Vroeg in de avond zijn we in Port Campbell gestopt en hebben we weer een hostel gepakt. Doordat het winter is wordt het hier rond half 6 al donker en verliezen we zo aardig wat zon-uren die we anders in de zomerperiode nog verder hadden kunnen rijden.

Om optimaal te genieten van de uren dat het licht is buiten zijn we de volgende dag dus ook wat eerder opgestaan. Maar tjsa, we hebben vakantie, dus de wekker stond om 8uur ipv half 9...haha! We hadden de vorige avond in de Lonely Planet zitten bladeren voor onze volgende bestemming na de Great Ocean Road, het is het Grampians National park geworden. Er schijnen hier heel veel goede hikes te doen zijn in de bergen van het park. Ik ben nu ook zo ontzettend blij met de Lonely Planet die ik een jaar geleden voor mijn verjaardag heb gehad (thanks allemaal!!). Alle belangrijke informatie is erin te vinden, van hostels, nationale parken tot aan bijzondere dingen die je in de dorpjes hier kunt vinden. Zo zijn we eerst ook verder gegaan met de great ocean road, en bij de eerste 3 'scenic view points' zijn we dan ook gestopt om te genieten van het uitzicht. Het strand bevind zich telkens onderaan een klif en ook hier zijn nog op zichzelf staande rotsformaties te vinden in het water. Na het maken van een aantal foto's zijn we verder gereden naar een punt waar je walvissen kunt spotten in deze tijd van het jaar. Jaaajaaaa je leest het goed, walvissen, waarschijnlijk zijn jullie nu net zo enthousiast als ik was, haha. Eenmaal aangekomen zijn we geduldig naar de oceaan gaan staren in de hoop een walvis te spotten. Met de verrekijker van een vrouw die er ook was met haar kleinkind hebben we er (heel ver) in de verte 1 kunnen zien met een kleintje, superleuk! Ze was vroeger docent geweest op een school en vertelde ons dat ze altijd met de kinderen op een boot walvissen ging spotten, en dat ze dan vlak naast de boot zwemmen. Dit is dus iets wat ik heb toegevoegd op mijn 'bucketlist', als we ergens zoiets tegenkomen gaan we dat zeker doen! Vervolgens zijn we onze weg vervolgt naar de Grampians National Park. Onderweg zijn we nog gestopt bij een "berg" die ontstaan zou zijn door een vulkaan, lang lang lang geleden... Het stelte niet al te veel voor maar het was wel weer een leuke ervaring. De berg stond namelijk in de middle of nowhere, rondom de berg was het een grote kale vlakte. Hierdoor had de wind vrij spel en waaide het hard. Maarja, de volgende stop was aan het begin van het national park, een berg genaamd 'Mount Abrupt' van 825 meter hoog. En wij, sportievelingen, waren zo blij om in het park te zijn dat we de eerste en beste berg besloten te beklimmen. Een 3.3km wandeling/klim naar de top. Een vreselijke tocht omdat we op moesten schieten om voor het donker weer terug te zijn bij de auto. Het tempo lag dus redelijk hoog. Gelukkig was het uitzicht het dubbel en dwars waard. Het is maar weer een bevestiging dat dit land zoveel te bieden heeft, supermooi!!

In de avond weer een hostel gepakt voor de nacht. Het plan voor de komende dagen is om een aantal hikes/wandelingen te doen in dit park en vervolgens onze reis te vervolgen naar Bendigo. Geen idee of we ondertussen nog iets anders tegenkomen, maar Bendigo schijnt een oude goudmijn dorp/stad te zijn waar wij een mijn in kunnen gaan. Verder kijken we wat er allmaal in de Lonely Planet staat en googelen we van alles. Dus waar de reis ons naar toe brengt de komende dagen/weken? Ik zou het niet weten, maar ik heb er heel veel zin in.

Ik hoop dat jullie in Nederland ook genieten van de vakantie en ook hier hopen we dat we het WK winnen, al mis ik dan wel het grootste feest in Nederland sinds....... altijd!

Tot de volgende update
Cheers,

Theo